Persoonlijk vind ik de dressuur erg boeiend om naar te kijken, het springen spannend en het samengesteld mennen beiden. Tijdens mijn werk als paardengebitsverzorger ontmoet ik mensen die weer andere interesses hebben. Door met elkaar in gesprek te gaan, kun je veel van elkaar leren; uiteindelijk zijn we allemaal met aanleuning bezig. Alles wat ik leerde, aangevuld met de kennis die ik in de loop der jaren opdeed over bitten en het paardengebit , ontwikkelde zich tot een interessant verhaal, dat ik graag wilde delen. Zo ontstond het plan om dit boek te schrijven.
Om het begrip aanleuning in al zijn facetten te kunnen bespreken, het omvat immers veel meer dan alleen het paardengebit, bitten en rijtechnische aanleuning, vond ik het vanzelfsprekend om er een aantal professionals bij te betrekken. Ik ben er trots op al die mensen meteen bereid waren om hun kennis te delen en aan het boek mee te werken. Mijn dank hiervoor.
Als man van de praktijk zweeft er veel materie in mijn hoofd. Natuurlijk kan ik dat ook op papier krijgen, maar een schrijver ben ik niet. Gelukkig waren er vakkundige mensen die deze taak van mij wilden overnemen. Naar hen zou ik graag mijn dank uitspreken. Madeleine Calkoen die alle interviews in tekst omzette, wil ik als eerste bedanken. Meike Merks, die enorm veel tijd heeft gestoken in zowel de tekst als de foto’s. En natuurlijk Wim Knijnenburg. De uitgever van dit boek, die er vanaf het begin in geloofde. Zonder deze mensen was dit nooit tot stand gekomen.
Bedankt!